rozczulenie

rozczulenie: rozczulenie {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, blm {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}od cz. rozczulić. {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'uczucie wywołane silnym przypływem czułości, tkliwości, współczuciem, zwłaszcza dla czyjejś bezradności, słabości; wzruszenie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kogoś ogarnia rozczulenie. Rozpłakała się z rozczulenia. Z rozczuleniem przytuliła dziecko. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

rozczulenie — n I 1. rzecz. od rozczulić. 2. blm «uczucie tkliwości, czułości wywołane przez kogoś lub przez coś; stan osoby rozczulonej; wzruszenie, rozrzewnienie» Płakać z rozczulenia. Spojrzał na nią z rozczuleniem. Na myśl o dziecku ogarnęło go rozczulenie … Słownik języka polskiego
roztkliwienie — n I 1. rzecz. od roztkliwić. 2. lm D. roztkliwienieeń «uczucie tkliwości, czułości; rozczulenie, rozrzewnienie» Myśleć o kimś, spoglądać na kogoś, na coś z roztkliwieniem. Ktoś skłonny, skory do roztkliwień. roztkliwienie się rzecz. od roztkliwić … Słownik języka polskiego
rozczulająco — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób wywołujący rozczulenie, wzruszenie; wzruszająco : {{/stl 7}}{{stl 10}}Maleństwo wyglądało rozczulająco. Uśmiechnąć się, zachowywać się rozczulająco. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias